Όλοι έχουν ακούσει για μια ασθένεια όπως η οστεοχόνδρωση, αλλά δεν γνωρίζουν όλοι ποια είναι η ουσία αυτής της ασθένειας. Ένας μεγάλος αριθμός ασθενών διαγιγνώσκεται καθημερινά από τους γιατρούς, ενώ λίγοι καταλαβαίνουν τι είναι η οστεοχόνδρωση. Αυτή η παθολογική κατάσταση διαγιγνώσκεται τώρα όχι μόνο σε ηλικιωμένους ασθενείς όπως ήταν πριν από 10 έως 20 χρόνια, αλλά και σε άτομα ηλικίας 20 ετών. Τέτοιες θλιβερές στατιστικές σχετίζονται κυρίως με τον σύγχρονο ανθυγιεινό τρόπο ζωής.
Όταν βρείτε τον ορισμό της οστεοχόνδρωσης σε ιατρική βιβλιογραφία, ακούγεται έτσι: Πρόκειται για εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές στη σπονδυλική στήλη που επηρεάζουν κυρίως τους μεσοσπονδύλιους δίσκους και οδηγούν στην απώλεια των κύριων λειτουργιών τους, η οποία εκφράζεται σε μια ποικιλία κλινικών εικόνες. Ανάλογα με τη θέση των κατεστραμμένων μεσοσπονδύλιων δίσκων, γίνεται διάκριση μεταξύ της οστεοχόνδρωσης της σπονδυλικής στήλης:
- Αυχενική σπονδυλική στήλη;
- Περιοχή μαστού;
- Οσφυϊκή μοίρα.
Αιτίες και μηχανισμός ανάπτυξης της νόσου
Σε ένα βαθμό ή άλλο, όλα τα άτομα της μεγαλύτερης ηλικιακής ομάδας αναπτύσσουν σημάδια οστεοχόνδρωσης. Αυτή η διαδικασία είναι ένα ουσιαστικό μέρος της γήρανσης στο σώμα. Δυστυχώς, ακόμη και σε νεαρή ηλικία, αυτή η διαδικασία δεν αποκλείεται, εάν η αιτία της ανάπτυξής της είναι τραυματικοί τραυματισμοί, ασθένειες της σπονδυλικής στήλης, διάφορες στατικές και δυναμικές υπερφορτώσεις της σπονδυλικής στήλης.
Τις περισσότερες φορές, ο εκφυλισμός του ιστού του χόνδρου των μεσοσπονδύλιων δίσκων επηρεάζει τα πιο κινητά μέρη της σπονδυλικής στήλης - πρώτα, την αυχενική σπονδυλική στήλη, δεύτερη, την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης και τρίτη, τη θωρακική σπονδυλική στήλη.
Προς το παρόν, έχουν αναπτυχθεί περισσότερες από 10 θεωρίες σχετικά με τις αιτίες της ανάπτυξης της οστεοχόνδρωσης (αγγειακή, κληρονομική, μηχανική, αλλεργική, μολυσματική, ορμονική κ. λπ. ), αλλά καμία από αυτές δεν αποκαλύπτει πλήρως την ουσία αυτής της ασθένειας, σχεδιασμένη να είναι συμπληρωματικός.
Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη οστεοχόνδρωσης:
- γενετική προδιάθεση για αυτήν την ασθένεια.
- ενδοκρινολογικές μεταβολικές ασθένειες
- Χρόνια λοίμωξη;
- επιπλέον κιλά και υπερβολικό βάρος.
- κακή διατροφή και έλλειψη βιταμινών, μικροστοιχεία στα τρόφιμα
- Μη συμμόρφωση με το καθεστώς κατανάλωσης αλκοόλ με την ανάπτυξη λανθάνουσας αφυδάτωσης.
- εκφυλιστικές και ατροφικές αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στη διαδικασία γήρανσης.
- υπέστη τραυματισμούς στη σπονδυλική στήλη.
- Παθολογία του μυοσκελετικού συστήματος (λανθασμένη στάση του σώματος, επίπεδα πόδια, οστεοαρθρίτιδα, παθολογικές καμπυλότητες της σπονδυλικής στήλης, συγγενής υπερκινητικότητα των κανονισμών και άλλα).
- Υποδυναμία;
- Εργασίες που σχετίζονται με τη συνεχή ανύψωση βάρους με μακρά παραμονή σε μια δυσάρεστη και μη φυσιολογική θέση.
- Συμμετέχετε σε επαγγελματικά αθλήματα.
- Κακές συνήθειες;
- τη συνήθεια να περπατάτε σε ψηλά τακούνια.
Η συνεχής καθιστική εργασία σε μια μη φυσιολογική και δυσάρεστη στάση είναι ένας σοβαρός παράγοντας στην ανάπτυξη της οστεοχόνδρωσης.
Η ανάπτυξη και η εξέλιξη της οστεοχόνδρωσης είναι μια μακρά διαδικασία που σταδιακά διέρχεται 4 στάδια. Στο πρώτο στάδιο εμφανίζονται αλλαγές στον μεσοσπονδύλιο δίσκο. Ο πυρήνας του pulposus, μια μάζα τύπου ζελέ, αποτελείται από πρωτεογλυκάνες (αυτές οι ουσίες εκπληρώνουν μια σημαντική λειτουργία - συγκρατούν μόρια νερού), τα οποία παρέχουν τις ιδιότητες απόσβεσης του δίσκου.
Για κάποιο λόγο (μηχανική πίεση στον δίσκο, αφυδάτωση, μειωμένη μικροκυκλοφορία και διατροφή του ιστού του χόνδρου) ο πυρήνας pulposus χάνει σταδιακά νερό και στεγνώνει. Αυτό οδηγεί σε απώλεια ελαστικότητας και σχίσιμο του δακτυλίου ινών του δίσκου, μείωση του ύψους του, αλλά η διαδικασία δεν υπερβαίνει τα όριά της. Κατά κανόνα, δεν υπάρχουν συμπτώματα σε αυτό το στάδιο της οστεοχόνδρωσης, αν και αυτή η ασθένεια μπορεί να αντιμετωπιστεί αρκετά αποτελεσματικά στην αρχή.
Στο δεύτερο στάδιο, αναπτύσσεται η αστάθεια της σπονδυλικής στήλης. Λόγω της μείωσης του ύψους των μεσοσπονδύλιων δίσκων, οι γειτονικοί σπόνδυλοι κινούνται πιο κοντά, γεγονός που οδηγεί σε χαλάρωση των μυών και των συνδέσμων της σπονδυλικής στήλης, ως αποτέλεσμα της οποίας αναπτύσσεται η παθολογική κινητικότητα των σπονδύλων, ολισθαίνουν μεταξύ τους ( σπονδυλολίσθηση). Σε αυτό το στάδιο της οστεοχόνδρωσης οι ασθενείς αναζητούν συχνότερα ιατρική βοήθεια που σχετίζεται με τον πόνο στην πλάτη.
Στο τρίτο στάδιο, αναπτύσσονται οι πιο έντονες μορφολογικές αλλαγές, και σχεδόν στο 100% των περιπτώσεων, στο παρελθόν ανιχνεύεται προηγουμένως μη διαγνωσμένη οστεοχόνδρωση. Αυτό το στάδιο χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη επιπλοκών όπως η προεξοχή και ο κήλη. Οι αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης εμπλέκονται επίσης στην παθολογική διαδικασία, με σχηματισμό υπερχείλισης σε αυτές.
Στο τελικό στάδιο της ανάπτυξης της οστεοχόνδρωσης, εμφανίζονται προσαρμοστικές αλλαγές - το σώμα προσπαθεί με κάποιο τρόπο να σταθεροποιήσει την παθολογική κινητικότητα, η οποία εκδηλώνεται στον πολλαπλασιασμό των οριακών οστεοφυτών, η οποία τελικά περιφρούσε εντελώς τη σπονδυλική στήλη. Αυτό οδηγεί στην ανάπτυξη της αγκύλωσης και της παθολογικής καμπυλότητας της σπονδυλικής στήλης.
Συμπτώματα της νόσου
Τα συμπτώματα της οστεοχόνδρωσης ποικίλλουν ευρέως. Αυτή η ασθένεια μπορεί να συγκαλυφθεί ως οποιαδήποτε παθολογία - στηθάγχη, νευραλγία, νεφρικός κολικός κ. λπ. Τα σημάδια της οστεοχόνδρωσης εξαρτώνται κυρίως από τον εντοπισμό της παθολογικής διαδικασίας.
Οστεοχόνδρωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης
Τα κύρια σημεία της αυχενικής οστεοχόνδρωσης είναι οι πονοκέφαλοι που ξεκινούν στο πίσω μέρος του κεφαλιού και εξαπλώνονται στην περιοχή του τερο-παριατικού. Ο πόνος είναι σταθερός και αυξάνεται όταν το κεφάλι περιστρέφεται προς τη μία πλευρά ή ρίχνεται πίσω.
Συχνά, μια επιπλοκή της οστεοχόνδρωσης του τραχήλου της μήτρας, η θεραπεία της οποίας είναι υποχρεωτική, είναι το σύνδρομο της σπονδυλικής αρτηρίας. Σε αυτήν την περίπτωση, η παροχή αίματος στον εγκέφαλο διακόπτεται, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί ακόμη και να οδηγήσει σε εγκεφαλικό επεισόδιο.
Ένας κοινός σύντροφος της αυχενικής οστεοχόνδρωσης είναι η ζάλη, η οποία αυξάνεται ή εμφανίζεται με ξαφνικές κινήσεις στο λαιμό. Μπορεί να υπάρχει πόνος στη ζώνη ώμου ή στην άρθρωση του ώμου, η οποία πρέπει να διαφοροποιείται από την οστεοαρθρίτιδα, την αρθρίτιδα και άλλες ασθένειες των αρθρώσεων.
Οστεοχόνδρωση της περιοχής του θώρακα
Το κύριο σύμπτωμα μιας βλάβης στο στήθος είναι ο πόνος. Ο πόνος μπορεί να είναι σταθερός και επώδυνος (θωρακική αλγία) ή οξύς με τη μορφή οσφυϊκής νόσου (θωρακική νόσος). Ο εντοπισμός του πόνου εξαρτάται από την έκταση των παθολογικών αλλαγών. Ο πόνος μπορεί να δοθεί στο θωρακικό τοίχωμα από την πλάτη και το μέτωπο.
Η θωρακική οστεοχόνδρωση προσομοιώνει συχνά τη στηθάγχη. Υπάρχει έντονος πόνος ή επίμονος πόνος στην περιοχή της καρδιάς. Σε αντίθεση με τη στηθάγχη, δεν σχετίζονται με σωματικό και συναισθηματικό στρες, αλλά δεν ανακουφίζονται από φάρμακα όπως τα νιτρικά άλατα.
Η οστεοχόνδρωση του στήθους μπορεί επίσης να προσομοιώσει ασθένειες του πεπτικού συστήματος - γαστρίτιδα, παγκρεατίτιδα, χολοκυστίτιδα κ. λπ.
Οστεοχόνδρωση της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης
Η κύρια εκδήλωση της οστικής οστεοχόνδρωσης είναι ο πόνοςΟ πόνος μπορεί να είναι χρόνιος πόνος (οσφυαλγία) ή οξύς και βραχυπρόθεσμος πόνος (οσφυαλγία). Ο πόνος στην οσφυϊκή οστεοχόνδρωση εκπέμπεται σε ένα πόδι ή δύο κατά μήκος της πλάτης, τα κάτω άκρα μπορεί να είναι επώδυνα.
Η οστική οστεοχόνδρωση μπορεί να μιμείται την ουρολιθίαση, μερικές γυναικολογικές παθήσεις, ακόμη και την οξεία χειρουργική παθολογία όπως η οξεία σκωληκοειδίτιδα.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Η οστεοχόνδρωση μπορεί να υποψιαστεί με βάση την ταλαιπωρία του ασθενούς, το ιατρικό ιστορικό, το ιστορικό ζωής (προσδιορισμός παραγόντων κινδύνου για οστεοχόνδρωση), τη φυσική εξέταση και τη νευρολογική εξέταση.
Η διάγνωση μπορεί να επιβεβαιωθεί με τη βοήθεια της ακτινογραφίας (μειωμένο ύψος δίσκου, παθολογικές κάμψεις στη σπονδυλική στήλη, πολλαπλασιασμός των οστεοφυτών, υπερχείλιση στις νωτιαίες αρθρώσεις, σπονδυλολίσθηση, σπονδυλίωση, σπονδυλοαρθρίτιδα). Μια απαραίτητη μέθοδος για τη διάγνωση επιπλοκών όπως η προεξοχή και ο κήλη είναι η απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού. Χρησιμοποιούνται επίσης CT και υπερηχογράφημα. Δεν υπάρχουν ειδικές εργαστηριακές αλλαγές στην οστεοχόνδρωση.
Αρχές θεραπείας
Η αντιμετώπιση της οστεοχόνδρωσης είναι μια δύσκολη και σχεδόν αδύνατη εργασία που πρέπει απλώς να αντιμετωπιστεί διεξοδικά. Η φαρμακευτική θεραπεία χρησιμοποιείται μόνο για την επιδείνωση και την ανάπτυξη του συνδρόμου πόνου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, χρησιμοποιείται αντιφλεγμονώδης, αναλγητική, αποσυμφορητική θεραπεία. Χρησιμοποιούν επίσης φάρμακα που ανακουφίζουν τους σπασμούς των σκελετικών μυών και φάρμακα που βελτιώνουν την παροχή αίματος στους νωτιαίους ιστούς και αποκαθιστούν τον ιστό του χόνδρου.
Η θεραπεία βασίζεται σε μεθόδους χωρίς ναρκωτικά που πρέπει να χρησιμοποιούνται εκτενώς και τακτικά:
- Φυσικοθεραπεία;
- χειροκίνητη θεραπεία;
- Μασάζ και αυτο-μασάζ
- Θεραπεία με λέιζερ;
- Βελονισμός;
- Φυσιοθεραπεία (μαγνητοθεραπεία, ηλεκτροφόρηση, θεραπεία υπερήχων, βαλνοθεραπεία).
Με την ανάπτυξη επιπλοκών, εφαρμόζεται χειρουργική θεραπεία - νευροχειρουργικές επεμβάσεις στη σπονδυλική στήλη. Οι σύγχρονες τεχνολογίες καθιστούν ακόμη δυνατή τη διεξαγωγή ενδοπρόθεσης ενός κατεστραμμένου δίσκου με τεχνητές ενδοπροθέσεις.
Εάν δεν θέλετε να υποφέρετε από πόνο στην πλάτη και άλλα συμπτώματα οστεοχόνδρωσης, η πρόληψη θα βοηθήσει. Μην ξεχάσετε να αποφύγετε παράγοντες κινδύνου για αυτήν την παθολογία, να ακολουθήσετε έναν ενεργό τρόπο ζωής και να παρακολουθείτε την υγιεινή της εργασίας σας.